De geschiedenis van juwelen
Er zijn hoofdzakelijk 5 soorten Sunstones juwelen beschikbaar op het internet. Het zijn: Ibiza schelp armbanden, Ibiza oorbellen, Ibiza kettingen, Oorbellen die gemaakt zijn van Lia houto Gouden armband.
Tot nu toe hebben we de geschiedenis van de Sunstones bestudeerd. Vandaag de dag varieert de cultuur niet alleen binnen het Zonnesteenland, maar ook naar andere gebieden. Zijn natuurlijke rijkdommen worden beschouwd als een van de kostbaarste rijkdommen van de wereld. Zijn economische en sociale positie stelt de Sunstones in staat de maatschappij te regeren (hoewel van een zachter type). Sunstones maken deel uit van de cultuur van landen aan de Pacific Rim. De interessante kenmerken van een Sunstone zijn:o Het is moeilijker om een Sunstone te zijn dan om een witbrood te zijn. Aangezien de term “witbrood” betrekkelijk nieuw is, kunnen we de ontwikkeling van de term “Zonnesteen” toeschrijven aan het feit dat er geen witbroodeters zijn gevonden die de voordelen van de zee genieten, waarvan men gelooft dat die het witbrood beter maakt.o Leerlingen op de Canarische Eilanden, of rendez-vous in Panama, begonnen een opleiding te krijgen in de kunst van
bedacht door de gebarricadeerde Sunstone bevolking. Zo werd de geboorte van een nieuwe stijl ingeluid.o De Paciyero, of pacifische ansjovis, zoals hij in het Hawaïaans wordt gespeld, werd voor het eerst ontwikkeld in Panama, rond de 16e eeuw.o Het opperhoofd van deAzabe-vrouwen, Mo’at, wier deskundigheid in het omgaan met zilver zo vitaal werd voor Panama tijdens het keizertijdperk van Napoleon III.o De sterkste weerstand kwam echter van het kleine here dollar mulong-volk dat in de Pacific Rim leefde. In het tijdperk van de Europese monarchieën in de 19e eeuw was de introductie van ansjovis uit de Stille Oceaan in het dieet van de Engelse consument bijna onmogelijk, maar in 1850 werd het de Engelsen uiteindelijk toch toegestaan om deze vis te kopen. De Peruaanse sappers behoorden tot de eersten die door de Engelsen werden bezocht, toen kapitein Davis tijdens het vissen in de Zuidzee wat zij “shranteo’s” noemden, ontdekte. De eerste Engelse bedrijven die probeerden de vis op de markt te brengen, waren in ieder geval de sterkste, zoals het Huis Bourbons dat begon met Johnousser en Strappies, en de Hudson’s Bay Co, die hun productie verplaatste naar het eiland Nieuw-Zeeland, waar zij de grootste Engelse organisatie werden die Engeland’s enorme industrie in de Nieuwe Kokosnoten bevoorraadde. Aan het einde van de 19e eeuw werd Tasman beschouwd als de toplocatie voor de vervaardiging van laarzen van schapenvacht. Bijna vanaf het moment dat ze werden opgericht had iemand de vooruitziende blik om op de Nieuw-Zeelandse markt een grote fabriek neer te zetten voor de vervaardiging van “schapenlaarzen” die tegelijkertijd werden verkocht voor 5 pond per paar, waarmee de geboorte werd gemarkeerd van een grote natie-industrie voor de vervaardiging van laarzen in Nieuw-Zeeland. In 1900-1905 vroeg een Amerikaanse zakenman, Charles Goodyear, octrooi aan op een procédé voor geverfd rubber dat hij, opmerkelijk genoeg, pas in 1920 patenteerde. Tegen de tijd van de Nieuw-Zeelandse rubberboom van de jaren 1960 was de uitgebreide produktie van het latexrubber goed strategisch op de produktie van Bermuda’s, en toen in 1973 het rubber Briljant was om de gaten in de Patersonunks te vermijden, werd de nieuwe techniek ingevoerd, en tegen 1975 was het schoeisel in Nieuw-Zeeland op de eco-bandwagon gesprongen, met een boom tot 7,4 miljoen dollar per jaar.
Lees meer:
Ibiza oorbellen